پیِ پیجویی کارهای خانم لوبا لوکووا، رسیدم به این طرح که جلد مجموعه پوسترهای اوست. از آن طرح‌هایی که آدم را می‌گیرد و به درنگ وامی‌دارد. انگار قلم، آتش‌زنه است و گویی استمرار در نگارش، چه به‌معنای نوشتن و چه درمعنای نقش‌کردن، چونان ابزاری کهن و کهنگی‌ناپذیر، انرژی‌هایی نهفته را آتش‌وار آزاد می‌کند و جاری می‌سازد. انرژی کلمات، انرژی تجربه‌ها و یافته‌ها، انرژی قصه‌ها و خاطرات، انرژی زیسته‌ها و نزیسته‌ها، انرژی شکرها و شکایت‌ها.
مرتضی عباسی
* مصرعی از مولانا
©️تصویرها از: Google Arts & Culture
